У Гомельскай цэнтральнай бібліятэцы імя Герцына мяне сагрэлі цяплынёй і гарачым напоем гарбаты з салодкімі ласункамі. Пакуль ласавалася ўзгадала верш на русскай мове “Я к вам приду”, апошнія радкі якраз дапісала ў аддзеле “Мастацтва”. Крыху сагрэлася, а потым вырашыла агледзецца. Вельмі ўразіла выстава карцін дэкаратыўна-выяўленчага мастацтва і тэхніка вышыванак рознакаляровымі стужкамі. Уяўленне, быццам трапляеш у сапраўднасць прыродных аксамітаў і з’яў. ...

Лёс такі непрадказальны... Ніколі не ведаеш, куды завядуць цябе спакуса ці шчасце. У кожнага чалавека розныя імкненні і розныя магчымасці для дасягнення сваёй мары. Дрэнна, калі да сяброўства дадаецца балючая рэўнасць. Зайздрасць, як чорная хмара, перашкаджае нам несці людзям святло творчых пачуццяў. Але калі чалавек шчыра адданы сваёй справе, любыя перашкоды яму ні да чаго. Шкада, што час не вярнуць... На гэты раз сёлета, на пачатку снежня ў бібліятэцы імя У.І. Леніна, размешчанага ў горадзе...

Он уходит, прочитав парочку своих стихов. Уходит, как правило, не прощаясь, унося с собой затаенную грусть, во взгляде, и какую-то недосказанность. Уходит, так до конца здесь никем не понятый. Что творится на душе у этого убеленного сединой поэта, в утешение которому оставлены: умение воплощать свои чувства в стихах и слабая надежда достучаться до своих же «Родниковцев»? Чудаковатый, как может показаться на первый взгляд незнакомцу, этот человек оставляет за собой право выбирать друзей...

Дакрануцца да асноў жыцця… (нататкі-разважанні па раману Зінаіды Дудзюк “Слодыч і атрута”) Добрым падарункам у розныя часы заўсёды была кніга. Падчас свята беларускага пісьменства, што ладзілася ў Добрушы, можна было набыць на адкрытай пляцоўцы друкаваныя выданні беларускіх аўтараў і непасрэдна пазнаёміцца з імі. Мне пашанціла пазнаёміцца з Зінаідай Дудзюк, і атрымаць з яе рук кнігу “Слодыч і атрута” з аўтографам непасрэдна ад аўтаркі.